Diğer kese duruyor muydu? İkiz mi? Sorusunun cevabını vermenin zamanı geldi de geçiyor bile…
Diğer kesemiz kaybolmuştu. Bazı ikiz gebeliklerde görülen bu duruma babamız üzülse de , ben ve doktorum ne yalan söyleyelim
sevindik. Rahibim küçük olmasından ilk gebeliğimde altıncı aydan sonra hep
yatmak zorunda kalmıştım yine de erken doğmasını engelleyememiştik … İkiz
gebelikte sonucun ne olucağını belkide ikimizde tahmin ettiğimiz için derin bir
nefes almıştık.
Tek gebelikle devam ediyoruz teyidinden sonra,
Her şey gayet güzeldi, birkaç sıkıntımdan dolayı idrar
tahlili yaptırmamı istemişti ki, bol lökositli bir sonucun çıkmasıyla bol bol
su içip ve antibiyotik tedavisine başlamak zorunda kaldım…
Birkaç günde toparlamaya başlamışken , sıkıntılarım da azaldı
dediğim anda, işte hayat dediğim o güne uyanıştım da haberim yokmuş.
7 Mart gecesi babamdan gelen telefonla canım anneannemi
kaybettiğimizin haberini aldık… Çok güçlü bir kadındı azimliydi, kanserle
mücadelesinde çok direndi , kazandı ama son zamanlarda çektiği acıların son
bulmasıydı beklide bu hayattan gitmek…
Çektiği hastalıklarda ona çocuklar gibi bakan teyzem, küçük olsa
da teyzeme her zaman ablalık yapan annemin yanında olmak için o gece hemen annemlerdeydik tüm aile…
O gece zordu daha zoru olansa sabaha uyanmaktı…
Son kez evine geldiğinde ölümün bu kadar yakın olduğunu hissetmek,
ağlamak ,ayakta duramayacak kadar üzülmekmiş…
Zar zor eve çıktım ama anne olmak her zaman dimdik ayakta
durduğunu evladına hatta evlatlarına hissettirmekmiş onu bir kez daha anladım…
Endişeli gözlerle anne diye bakan canım en büyük destekçimdi o günlerde…
O günden sonrası mı? geçiyormuş ama çok özleyerek bazen
aklına gelip sessiz sessiz ağlayarak.
Şimdilerde bu acıyı biraz daha hafifletmek için ailemize gelen
yeni bir heyecanımız var.
Onuncu ve on birinci haftalar o karmaşada hiç anlamadan
geçti, sadece uyumak istedim yemek bile yemek gelmedi içimde… Geçmek bilmeyen bel
ağrısı ve bacağıma vuran sızısı beni bırakmayacağını belli etse de yapacak hiçbir
şey yoktu başa gelen çekilecek gibi duruyordu…
On ikinci haftanın sonuna doğru kontrol günü geldiğinde
sabahtan başlayan karın ağrılarım mide bulantılarım ve ultrasonla bakılmasını
beklerken kalp krizi geçiriyorum tamam dediğim o an…
Yaşıyor dimi? sorusuyla
devam eden ve Ayşe ablamdan niye yaşamasın! canım cevabıyla kendime gelip ,elli
kolu hiç durmayan ve büyük ihtimallide(kesin olarak üç hafta sonra netleşecek
ama bence de) evdeki erkek sayısının üçe çıkmasında büyük rol oynayan
bebeğimizin sağlık durumunun gayet güzel gittiğini ve üç hafta sonra dörtlü
tarama testinin yapılacağı kontrole kadar bu güzel günlerin, haftaların hatta
bizi bekleyen baharın tadını çıkarmaya…
Sevgilerimle
0 yorum