Plaj maceralarımızı yazmıştım insanların yanına gidip heey diye selam verip bazen daha ileri gidip elini uzatan merhaba yapan bir çocuğum var henüz 14 aylık. Parkta gördüğü çocuklara öpmek sarılmak isteyen oyuna ortama hemen adapte olan bir çocuk.
Geçen pazar babasıyla bakkala gittiler akşama doğru dışarı çıktık bütün mahalle Yiğit'i tanımış ona sesleniyor. Yine geçenlerde manavdayız Yiğit boba da yanında 4-5 yaşlarıda oğlu olan bir bayan taaa nerden başladı gülmeye nasıl sıcak bir çocuk diyerek başladı sevmeye o ara bakkalın çırağı gel dedi atladı onun kucağına mahallenin koltukçusu,köftecisi bakkalın oğlu herkese giden bir çocuk yaşlı,genç,anne,baba,bebek,çocuk kimseyi ayırt etmiyor. Parkta bir bakıyorum kafasını yukarı kaldırmış boyundan kaç kat büyük insanlara gülümseyerek heey diyor. Ellerini açıp bir şeyler anlatıyor. Kahvenin önünden geçerken selam verip dakikalarca sohbet edebiliyor. Zorla elinden tutarak yola devam etmeye çalışıyoruz. Bazen boşta bulunup bu adam veya kadın bana niye gülümsüyor diyorum bizim cüce sırıtır vaziyette bakıyor insanlara :) Yada bobada veya pusetiyle yürüyoruz sanırsın muhtar herkese el sallıyor :) Herkesle barışık herkesi seviyor her zaman ayakinş kurduğum çocuk insallah insanlar sevmek istediği zaman ağlayıp kaçmaz bir ortama girince huzursuzluk yapmaz benim çocuğum derdim:) Benim için o kadar mutluluk verici ki bu durum bazen onunla gurur duyuyorum aferim oğlum sev. Farklı inanca ,dine, düşünceye, ırka sahip, farklı takım tutan, farklı müzik dinleyen insanların hepsini sev.
Hayvanları söylemiyorum bile kedi,köpek, kuş peşinde koşan bir çocuk evcil sokak hayvanı diye ayırt etmesin hepsini sevsin.
Bazen gün içinde abartmıyorum 30 dan fazla insanla muhatap oluyorum bazıları ile dakikalarca hemde bazen benim için yorucu oluyor :) Babası bütün gün insanlarla birebir muhatap anne vakti zamanında iletişimci olunca tersi olsa bu çocuk anormal zaten ;)
0 yorum