Bu kez önündekinin pasta olduğunu mumların üfleneceğini bilen kendi mumlarını üflemeyi becerebilen bir çocuk vardı yanımda misafirlerimiz bizi alkışlarken. Benimse aklımda zaman ne çabuk geçiyor daha geçenlerde yine böyle bir sahne yaşamıştık diye düşünüyordum. Her dakikası ayrı güzel, bazı anları zor ama hepsi iyi ki doğurmuşum seni diye biten günler ve sık sık telaffuz ettiğim annelik çok enteresan cümlesi. Hemen hemen hepsi aynı gibi birbirini kovalayan belli bir rutin dediğin günler bir yandan da anı değil aslında diye düşünmem. Sanki 1 senede 5 yaş büyüdüm hala içim çocuk bu Yiğit'le daha çok ortaya çıkıyor ama hayata bakışım illaki değişiyor. Değer verdiğim ve önemsediğim şeyler daha farklı. Eskisi kadar kolay kolay üzülmüyorum. Kendimi daha çok seviyorum. Yiğit gün geçtikçe bana daha çok düşse de artık tek başıma sosyalleşebiliyorum. Anne bebek ilişkisi artık anne çocuk ilişkisine dönüştü emzirme bittikten sonra ikimizde bu duruma kolay alıştık.
24 ay önce bir papağan doğurduğumdan habersizdim :) artık ne söylersem tekrar ediyor ilk en uzun cümlesi anne ada bana vurdu diğeri anne yere indir beni olduğunda şoka girdim daha 2 gün olmuştu 2 yaşına gireli bu kadar mı çabuk ? Tek tek kelime söyledi söyleyecek bazende kelimelerin ilk hecesini söylüyor ne zaman tamamını söyleyecek derken pat diye cümle kuran bir çocuk var artık karşımda. Kendi tercihleri var anorak giymek istiyorsa mümkün değil montunu giydirmek ayakkabı dolabını açıp hangi ayakkabıyı istiyorsa onu giyiyor hava ile ister uysun ister uymasın mümkün değil o an fikrini değiştirmek. Derin bir nefes alıp peki diyorum yoksa evden çıkmamızda pek mümkün değil. Memeden keseli 1 ay oldu nasıl uyuyacak derken uykum diyor hala bizim yatağımızda uyusa da uykuya dalıyor. Kendi yatağına ısınma turları başladı tabi. Yemek konusuna gelince acıkınca mama diyor tabağa yemek koy diyor arada bir peşinde kaşıkla koşsam da yiyor :)
En eğlenceli kısmı sevgisini çok iyi belli etmesi sevgi cümleleri kurması. Anne şeni şeviyo :) Oyunlar olaylar karşısında verdiği tepkiler ve mimikler artık karşımdaki bebek değil çocuk diye şaşırmaya devam etsem de alışmak çok zamanımı almıyor her gün yeni bir şey olunca :) Baba işi gidiyor, dayılar okuuya , Ada ivine :) Artık sorduğum her sorunun anlamlı bir cevabı var. Yiğit çorabını giyelim dediğimde niye sorusuyla karşılaştım dün panikledim gelen her soruya verilecek cevabım var mı? yetişebilecek miyim? daha çok çalışmam lazım bir süre sonra pat diye sorular gelmeye başlayacak ve bu sözlülerden başarıyla geçmem lazım hık diye çocuğun karşısında kalırsam diye düşünürken buldum kendimi. Annelik çok enteresan doğmadan önce düşünüp düşünüp paniklediğim ne varsa vakti geldiğinde üstesinden geliyorsun. Bu nedenle o an kendimi frenledim anın tadını çıkarmak en güzeli diyerek gelecek soruları beklemeye başladım :) Bakalım iki yaş daha bize neler öğretecek :) Tekrar doğum gününü kutlayan herkese çok teşekkür ederiz.
Sevgiler
0 yorum