Katıksız sevgi ne diye düşündüm aklıma bunlar geldi. Hamile olduğumu öğrendiğimizde anne ve baba olarak hayal kuracak bir 9 ay vardı önümüzde. Eşim hangi mesleği seçerse seçsin ben hep desteklerim derdi ben ise geçim sıkıntısı olmayacak iş garantisi olan bir mesleği yapmasını istediğimi söylerdim. Tabi ki karışırım doğru yolu göstermek isterim diye çok tartışmamız oldu eşim bu konuda bana göre daha rahattır.
9 ay bitiyor kucağınıza savunmasız bir şey veriyorlar sen onu istediğin şekle sokabileceğini düşünüyorsun. Nasıl eğitirsem terbiye verirsem öyle gider diyorsun. Bu bebek büyüyor sana duygularını ifade etmeye, konuşmaya başlıyor. İşin şekli burada biraz değişiyor evet terbiye aileden gelir ya kendi seçimleri onun karakteri mesela hangi mesleğe yatkın olduğu? Sen doktor olsun istersin belki benim gibi kan göremeyenlerden, müzisyen olsun istersin hiçbir enstrüman çalmaya yeteneği yoktur, her annenin illaki hayalleri vardır çocuğuyla ilgili evleneceği insandan, tutacağı takıma kadar.
İnsanları, doğayı, hayvanları sevsin, hak yemesin, dürüst olsun, yalan söylemesin, çalışkan olsun, karşılık beklemesin istiyorum bu konuda elimden geldiğince öğretmeye çalışıyorum bana göre çocuğun aldığı kadar senin verdiklerin.
Çok sevmek, olduğu gibi kabullenmek, onu doğuştan gelen özelliklerini keşfederek kafamdaki çocuk portresine göre şekillendirmeden yetiştirmek onu dünyaya getirdiğim için attığı her adımda annem beni doğurmuş, uykusuz kalmış vs. diye değil de aslında istediklerinin önüne geçmeden sevebilmek bunu çocuğa empoze etmeden bir anne olabilmek bütün isteğim...
0 yorum