1,5 Yaş Kutlu Mutlu Olsun

1,5 senedidir anneyim,açım,uykusuzum,yorgunum,soğuk kahve içiyorum,daha hashasım hamilelikten önceki kiloma dönsemde emzirdikçe içimden tatlı canavarı çıkıyor şişko olmaya başladım, hala sinemaya  ve konsere gidemedim ama tiyatroya 3 kez kaçtım 2 kez bara,2 kez maça gittim. Amaaa bunlara rağmen mutlu ve huzurluyum bir mucizenin doğup büyümesine şahit olmak kolay mı? Çok sinirlendiğim yeri gelince oturup ağladığım zamanlar olmadı mı oldu tabiki.

İlk günden itibaren öncelikler ve bakış açısı farklılaştı kendimi onu ailemi korumak için panter kesilebilirim. En çokta bu süreçte kendimi sevmeme şaşırıyorum kahvaltımdan tut tatlıma kahveme kadar sevdiğim ne varsa kendime özenerek hazırlıyorum annelere moral ve enerji lazım :) Ya hasta olursam ya yine ayağımı bir yerimi  kırarsam ya bana bişi olursa ona kim bakar sorusundan dolayı Yiğit'in üzerine titrediğim kadar kendimede bakıyorum. Bacağım kırıldığında almıştım azımın payını bilen bilir ;)  Eskiden olsa arabayı da hızlı kullanırdım yamaç paraşütüde yapardım doğumdan önce keşke bir kez daha yapsaydım diyorum o ayrı :) Bu yaz su sporlarından bile uzak durdum :) 

Çocuk konusunda defalarca tükürdüğümü yaladım hamilelikte ve öncesinde çok atıp tutmuşum. 1,5 senede çok ama çok şey değişti. En büyük değişim ise sorumluluk. Eskiden komşunun bebeklerini alır saatlerce bakar uyutur yedirir altını değiştirir ama bir vakit sonra anneyi arar ne yaparsan yap durmaz al annesi bu seni istiyor dersin ya artık öyle bir şey yok bir bebek artık herşeyiyle seninle onu tek sakinleştirecek kişi sensin ayrıca alıp bakıp sevip al annesi seni istiyor diyecek insanda pek yok yanımda annem ikiz kardeşlerimden dolayı çok sık gelemiyor bana. En fazla babasının başına atabiliyorum :)  

Gelelim cüceme artık anlamadığı halt yok kızınca yanımdan topuklayıp kaçan dışarı çıkıyoruz diyince hop hop diyerek zıplayan  hala emzirmemi isteyen sevgi gösterileriyle bizi mest eden yemek yerken pislik yapmaya bayılsada aslında uslu bir çocuk.  En azından diş ağrısı sızısı olmayınca uyuyor doğduğundan beri uykusuzluk gibi bir konumuz olmadı. İştahsızlık tam gaz devam ama. Bu aralar şaşırdığım ne desem anlayıp yapması hala bebekmiş gibi geliyor inanamıyorum anlaşmaya başladığımıza :) 1 hafta öncesine kadar herşeyi söyleyebilen ama konuşmak yerine ıh ıh diye tarif ederek elimizden tutarak derdini anlatmaya çalışan bir çocuktu . Şimdi cümle kurmaya veya durduk yerde bir şey söyleyerek bunu ondan ilk kez duyduğumuz için bizi şaşırtmaya devam etmekle meşgul heran bir süprizle karşılaşıyoruz. Evet eskisi kadar mıncıklayarak saatlerce sevemiyorum sürekli hareket halinde ama teselli ödülü var çok güzel öpüyor sarılıyor.

1 yaşına geldiği gibi memeden kesicem diyordum hatta denedim ama Yiğit bırakmadı hadi devam ettim dişleri çıksın acı çekiyor zaten zor çıkarıyor diye şimdi bende bağlandım emzirmeye anlayacağınız ikimizide bu sürece hazırlamak gerekiyor. Canı sıkılınca orta yerde taciz edip bağıra bağıra meme diyor. Evet kilo alımı boy uzaması çok iyi iştahsız diye bir gerileme yerinde sayma yok. Gündüzleri yese aralarda emse niyetim 2 yaşına kadar emzirmekti ama bu aralar yeniden bıraktırma çabalarına giricem dediğim gibi önce kendimi hazırlamam karar vermem lazım.

Uzun lafın kısası zaman çok acımasız çok çabuk büyüyorlar hemde onca zorluk ve fedakarlığa rağmen nasıl geçtiğini anlamıyorsun bu 1,5 seneyi neredeyse fotoğraflarına bakınca hatırlıyorum ne kadar küçük olduğunu.  18 yaşına ne kaldı şurada 16,5 sene moralim bozuluyor valla. Gerçi erkek çocukları özgürlüğünü daha erken ilan ediyor ama 50 yaşınada gelse o benim çocuğum annelerin çocukları büyümez ki :)